Op deze pagina
Elf jaar geleden wordt Joran onderweg naar zijn werk door vijf politieauto’s klemgereden. Hij belandt voor 39 maanden achter de tralies en moet daarna, mét een strafblad, zijn leven weer op poten krijgen en een baan zien te vinden. Dat laatste lukt met hulp van onze vrijwilliger Albert. Joran: “Albert is een onmisbare schakel geweest. Zonder hem was ik nooit op deze plek gekomen.”
Voor ze neerstrijken voor het interview, maken Albert en Joran eerst een kort rondje in het tuindersbedrijf waar Joran alweer zes jaar geleden aan de slag ging bij de technische dienst. Bij de waterzuiveringsinstallatie aangekomen, legt Joran druk gebarend uit wat hier precies gebeurt en hoe hij de prestaties van de installatie wist te verbeteren. Zijn handen bewegen voortdurend en er is geen speld tussen zijn woordenstroom te krijgen.
Cadeautje
Het contact tussen de mannen is ontstaan nadat Joran hulp zocht bij Gevangenenzorg. In de gevangenis had Joran al wel eens posters zien hangen. Joran: “Mijn dochtertje kreeg met kerst een cadeautje via een vrijwilliger van Gevangenenzorg. Ik vond dat wel bijzonder.” Als hij uit de gevangenis komt, belt hij naar Gevangenenzorg of zij hem kunnen helpen bij het vinden van werk. “En zo heb ik Albert leren kennen.”
Juist in die tijd stuit Albert op een vacature in de krant die hij helemaal bij Joran vindt passen. Albert: “Ik ben gaan bellen en kreeg direct de directeur aan de lijn. Dat is me daarna nooit meer gebeurd. We spraken uitgebreid en op een gegeven moment moest ik natuurlijk vertellen dat Joran gedetineerd was geweest. Ik zei: ‘Er zit wel een luchtje aan.’ Eerst wilde de directeur het niet meer, maar als ik eenmaal m’n tanden ergens inzet, laat ik niet meer los. Ik ben dan net een pitbull. Ik zei: ‘Deze man voldoet op bijna alle vlakken aan wat u vraagt en anders leert hij het wel. Ga eens met hem koffiedrinken’.” Dat gebeurt en het bevalt wederzijds. Zo belandt Joran via Albert bij de technische dienst. Een baan waar hij zijn ervaring en talent helemaal in kwijt kan.
“Mijn vrijwilliger Albert is een onmisbare schakel geweest”
Verslaving
Joran worstelt in die tijd met verslaving. Hij werkt gewoon, maar op het bedrijf beginnen dingen op te vallen. Joran: “Ik dronk ’s ochtends al voordat ik naar mijn werk ging. Mijn relatie liep daardoor stuk. Op een bepaald moment heb ik tegen de baas gezegd ‘Ik heb een probleem met drugs en alcohol en ik wil er wat mee doen’. Ik was het zó zat.” Zijn baas geeft hem ruimte om hulp te zoeken en steun. Naast ambulante hulp om van z’n verslaving af te komen, sluit Joram zich aan bij de NA, de Narcotics Anonymous. “Het is heel zwart wit. Die verslaving gaat nooit meer weg. Maar ik blijf clean door met verslaafden om te gaan. We eten met elkaar en vertellen hoe het gaat. Het tegenovergestelde van verslaving is verbinding met anderen. Daarom blijf ik naar die NA gaan.” Inmiddels is hij ruim vijf jaar clean.
Taart
Voor Albert is het best schrikken als hij hoort van Jorans verslaving. “Jorans vrouw had wel eens een opmerking tegen me gemaakt, dat hij een probleem had, maar ik wist niet wat een verslaving precies inhield. Toen hij bij de NA ging, ben ik een keer met hem mee geweest. Ik stond er echt van te kijken wat het betekende.”
Joran: “Ik vier elk jaar dat ik clean ben met taart hier op het bedrijf. Bij de NA krijg ik jaarlijks een munt als ik clean ben. Albert heeft toen ik een jaar clean was zo’n munt van mij gekregen. Hij is de enige die ooit met me mee is geweest naar een NA-meeting.” Albert: “Die munt heb ik nog altijd op mijn nachtkastje liggen.” Het is voor hem het bewijs dat hij echt volhoudt. Dat is steeds het gebed voor Joran!
Hoewel Joran inmiddels al zes jaar een baan heeft, blijft er contact tussen de twee mannen. Albert: “We spreken elkaar heus niet elke maand, maar we willen elkaar wel graag regelmatig ontmoeten!”