Elf jaar geleden wordt Joran onderweg naar zijn werk door vijf politieauto’s klemgereden. Hij belandt voor 39 maanden achter de tralies en moet daarna, mét een strafblad, zijn leven weer op poten krijgen en een baan zien te vinden. Dat laatste lukt met hulp van onze vrijwilliger Albert. Joran: “Albert is een onmisbare schakel geweest. […]
Jos was zowel berucht als verslaafd toen hij voor het eerst in een kerk kwam. Hij handelde in wapens, was verslaafd aan cocaïne en zat drie keer in de gevangenis, onder meer voor wapenhandel.
Wat was het een mooie vrijwilligersdag, zaterdag 1 oktober in Amersfoort!
Van de ene op de andere dag verdween Martin uit het gezin en sindsdien is het leven van Theresia en haar kinderen een aaneenschakeling van onzekerheden en van verdriet, maar ook van woede en schaamte.
Maaike was ooit slachtoffer van een gewapende overval. Bijna tien jaar geleden vertelde ze erover tijdens een SOS Cursus van Gevangenenzorg Nederland.
Gevangenissen zijn er sinds mensenheugenis. En ze zullen er zijn tot het einde der tijden vermoed ik. We kunnen niet zonder. Alle neuzen van de mensheid staan immers niet dezelfde kant op. Gevangenissen geven een grens aan: dit gedrag gaat te ver, je verspeelt je recht om vrij te gaan en staan waar je wilt. […]
(de vrouw op bovenstaande foto is niet Cindy) Cindy is een jonge vrouw van dertig jaar met een zachte blik. Nog maar kort geleden zat ze in de vrouwengevangenis, waar ze het heel moeilijk had: “Elke dag ruzie, roddel, zoveel leed.” Toch was het geen verloren tijd. Ze heeft er ook wat geleerd: oog hebben […]
Wie kent dat niet? Een klik hebben met iemand. Dat kan de keukenverkoper in de showroom zijn, de chirurg in het ziekenhuis, maar óók de gevangene die tegenover je zit. Tot voor kort kende je hem niet en nu ben je ineens zijn gast.
